Wie afknapt op ons maatschappelijk-economisch systeem, komt wel eens met frisse ideeën op de proppen. Zo ook Vlaming Jelle D’Hulster uit Oostkamp: hij verkocht in 2023 zijn huis, stopte zijn hectische ict-job en ging in een bus wonen. Vanuit de ‘Bustronaut’ begint hij nu reizen op maat aan te bieden, als alternatief voor te drukke groepsreizen. “Ik behoor tot de groep mensen, voor wie de coronatijd en de nasleep ervan een fundamentele gamechanger werden. In de jaren voor 2020 was ik als alleenstaande, gescheiden vader van drie kinderen al een hele tijd mijn reserves aan het uitputten, mijn grenzen aan het verleggen. Ik verdiende goed mijn boterham als zelfstandig softwareontwikkelaar, betaalde mijn huis af in de rand van Brugge en kon in een hectisch leven mijn huishouden net draaiende houden. Een eerste burn-out in 2008 was een verwittiging, in 2012 scheidde ik van de moeder van mijn kinderen, maar op een bepaald moment ging het stemmetje in zijn hoofd alsmaar luider klinken. Ik besefte dat ik al jaren tegen mezelf zei dat ik mijn leven geen vijf jaar meer ging volhouden. Het was gewoon te druk. Toen de coronatijd met de lockdowns eraan kwam, was dat eerst nog een zegen: ik kon meer thuis werken en bespaarde mij de vaak 2,5 uur tijd voor de lange verplaatsingen met de auto tot bij klanten. Maar toen mijn twee oudste kinderen gingen studeren en het huis uit waren, kreeg ik mijn definitieve klop: een tweede burn-out. Het was toen mei 2023. Met mijn nieuwe partner ging ik een weekje naar Spanje en mijn vriendin moest mij overal naartoe sleuren. Ze vroeg me: ‘Schat, heb je soms een depressie?’. Ik was op.” “Terug in België gooide ik mijn leven helemaal om. Ik verkocht mijn huis en deed met pijn in het hart als autofanaat zijn Jaguar F-type, een tweede wagen, van de hand. En ik kocht een tweedehands autocar, een bus van 12 meter, die ik tot woning begon om te bouwen. Vorig jaar probeerde ik vervolgens anderhalve maand opnieuw te werken als ict-er, maar mijn gezondheid liet het nog niet toe. Ook nu tijdens dit gesprek heb ik jammer genoeg nood aan mijn pillen tegen migraineaanvallen. Ik viel intussen terug op een kleine uitkering, nam tijd om na te denken en besloot de radicale breuk met het verleden door te zetten. Eigenlijk voel ik mij als de kanariepiet in de mijn. Hij die waarschuwt dat het hele systeem aan het instorten is, omdat hij rond zich velen en van alles ziet crashen. Door mijn combinatie van burn-out en eigen manier van de wereld observeren, ontwaar ik drie factoren die onze Westerse levensstijl de komende tijd fundamenteel gaan veranderen. Voor eerst is er de klimaatverandering: ik ben mij ervan bewust dat er believers en non-believers zijn in dit debat en ik behoor tot diegenen die het niet weet. Wat ik wel weet omdat ik het zie gebeuren is dat bv. grote droogtes en enorme neerslag heel snel kunnen afwisselen. En dat je met een huis, als vaststaand patrimonium, niet flexibel kunt omgaan met de factor klimaat, dat plots fundamenteel kan keren. Verder is artificiële intelligentie als tweede, grote trendbreuk. De meeste mensen beseffen nog niet dat dit tussen 5 en 15 jaar de samenleving compleet zal veranderen. AI verdubbelt in IQ om de zes maanden. Een paar maanden geleden was het even slim als de slimste mens, zo’n 160 IQ. Maar dat betekent dat AI binnen een paar maanden over 320 IQ beschikt en nog zo’n periode verder 640 IQ. Met een exponentiële werking, waardoor alle AI-toestellen van elkaar leren, terwijl de mens enkel lineair kennis kan opbouwen. En als straks de kwantumcomputers er nog bij komen en met de evolutie in robotica, dan zou het zomaar kunnen dat we snel zwevende auto’s hebben, of andere innovatie die wij met ons menselijke brein zelfs nog niet kunnen fantaseren. Door AI zullen misschien 80 procent van de huidige jobs sneuvelen; willen wij als mensen hierdoor niet knettergek of suïcidaal worden, dan zullen we opnieuw met Moeder Natuur en elkaar moeten leren verbinden. En tot slot is er ons financieel systeem, dat op instorten staat. De werking van onze economie steunt op een schuldenberg, die niet meer af te betalen is. Kijk naar de Verenigde Staten: deze grootmacht betaalt momenteel meer interest op zijn schulden, dan dat het uitgeeft aan zijn leger, dat nota bene het grootste van de wereld is. Ergens stopt het: men kan niet blijven geld bijdrukken om schulden af te betalen. Zelf kon ik bij mijn tweede burn-out de hypotheek op mijn huis niet meer aflossen en wie gaat dit nog kunnen en willen in de toekomst? Zo verwacht ik dat hoe langer hoe meer mensen hierop gaan afhaken en ons traditionele maatschappelijk-economisch leven, dat de Westerse maatschappijen kennen sinds WO II, niet anders kan dan veranderen. Zelf kies ik nu voor mijn bus, al ga ik in een overgangsperiode wel nog een huis huren, dit voor mijn 16-jarige zoon en mijn vriendin, die het niet zien zitten om daarin permanent te wonen. Maar ik ben alvast verlost van mijn loodzware hypothecaire lening en dat geeft mij een echt rustgevoel. Mijn bus heb ik omgedoopt tot de ‘Bustronaut’, met website. Momenteel werk ik nog de badkamer af, voor de rest heb ik mijn voertuig al met alle modern comfort ingericht tot camper voor in totaal vier personen. Dit wordt in de toekomst mijn leven en mijn inkomen. Het concept bestaat erin dat ik reizen plan en bekendmaak en twee tot drie personen aanbied om tegen betaling mee te gaan. Volledig op maat van individuen of koppels een reistraject en programma aanbieden, waarbij ik hen ophaal en terugbreng naar een vliegveld in de buurt. Met mij gaan deelnemers niet de druk of stress ervaren van groepsreizen, waarbij je moet wachten op anderen of je haasten om mee te zijn. Ik ga ook alles filmen en op Youtube zetten, om reclame te maken, maar ook om andere mensen, die niet kunnen meegaan, toe te laten mee te genieten van de mooiste plekken in Europa. Samen met mijn reisgenoten ga ik dus voortaan onze mooie wereld met bewondering en liefde gaan bekijken, ter plaatse. Mijn inspiratie komt voor een stuk van het reisprogramma ‘De Columbus’ van Wim Lybaert op de Vlaamse openbare omroep vrt. Tijdens de eerste reis in mijn planning ga ik vanaf april 2026 naar Ijsland en daar ga ik drie maanden vertoeven. Later volgt wellicht een aanbod in Puglia, Zuid-Italië, dat zowat mijn tweede thuis is geworden, omdat mijn vriendin daar haar roots heeft. En voor de rest kan ik in mijn mobiel leven ook nog websites maken en zo een gevarieerd inkomen verwerven. Een terugkeer naar het nine to five-leven van vroeger is uitgesloten: ik wil in het NU leven, ondernemen en genieten, niet meer denken aan sparen voor later, voor een pensioen, dat in een land als het onze zelfs niet meer zeker is.”
Foto: Peter Stuijck Tekst: Stefaan