Jelle

Ik ben Jelle, zevenenveertig jaar, een dromer, avonturier en jarenlang webdeveloper. Mijn leven speelde zich vaak af achter het scherm, bezig met frameworks, sprints en deadlines. Die routine gaf me stabiliteit, maar ze vrat ook aan mijn gezondheid. Wat begon als een passie, werd steeds meer saaie projecten voor klanten uitvoeren. Buiten de kantoormuren lonkten bergen, bossen en onbekende horizonten. Maar het huis moest verder afbetaald, de kinderen moesten eten, dus ik deed verder. Ik verlangde naar meer ademruimte, naar ontmoetingen die niet via pixels liepen, en naar reizen die niet in apps eindigden. Ik verlangde naar echte verhalen rond een kampvuur.

Tegelijk veranderde mijn vak razendsnel. Kunstmatige intelligentie schoof mee aan tafel, maakt codevoorstellen. Zou ik nog een vast inkomen hebben als ChatGPT en Grok hetzelfde werk goedkoper en vooral veel sneller leveren? Terwijl ik die vragen liet bezinken, zag ik ook hoe ons financiële systeem wankelt en hoe discussies over schulden, centrale banken en nieuwe munten steeds luider klinken. Waarom zou ik midden in zo’n overgang blijven staan met een hoge hypotheek op mijn schouders?

Drie jaar geleden kwam het antwoord via een tweede burnout die me genadeloos stilzette. Mijn brein trok het niet meer. Het was pompen of verzuipen. Ik koos voor het eerste: pompen. Ik verkocht mijn huis en mijn sportwagen, kocht een touringbus en bouwde die tussen de migraineaanvallen om tot een Tiny House op wielen.

Ik voel een collectieve honger naar een ander ritme: minder leven om te werken, meer werken om te leven. In gesprekken met vrienden hoorde ik datzelfde ontwaken naar een nieuw soort bewustzijn, waarin tijd voor jezelf en verbondenheid met anderen weer voorrang krijgen.

De Bustronaut is voor mij de uitnodiging om het leven en deze Aarde in alle details te verkennen, samen met iedereen die mee wil reizen. Daarom blijf ik leren, schrijven en delen, zodat iedere rit een uitnodiging wordt tot verwondering.